Verleiden; het dient haar niet meer (3)

Dit drieluik gaat over Mariëlle (niet haar echte naam), paarden Indy en Nirvana en vertelt over het coachproces en de opbrengst van één coachsessie met twee niveaus, drie coachvragen en vier werkvormen. Al met al heeft deze coachsessie 1,5 uur geduurd. Deze coachsessie toont tussendoor ook de samenhang aan tussen een loopbaanvraag en persoonlijke ontwikkeling.

Deel 3: De juiste vraag stellen aan je lijf

Een optieopstelling is een voorbeeld van lichaamswerk. Bij een optieopstelling, ook wel ‘vloerankeren’ genoemd, vertrouw je op de wijsheid van je lijf en kan je hoofd zich er even niet mee bemoeien. Het werkt als volgt.

Je pakt een stapel blanco A-4tjes en schrijft hier de opties op die je wilt navoelen, één per blaadje. Je hebt nu vloerankers gemaakt. Schud even door elkaar en leg ze ondersteboven op de grond zodat je niet weet wat waar ligt. Dit kun je niet fout doen, volg je voeten en leg ze gewoon ergens neer. Soms heb je aan één ronde voldoende, soms heeft een vraag meerdere lagen en heb je meerdere rondes nodig om de goede keuze te ontdekken. Het is altijd even een kunst om de hoofdvraag, de vraag die je als eerste stelt, te bepalen. In het geval van Mariëlle is dit: “Wat is goed voor mij om nu te doen met oog op mijn loopbaan?” Mariëlle wil drie opties navoelen:

* Niets doen; blijven zitten op huidige plek bij huidige werkgever
* Doorgroeien bij huidige werkgever
* Verder bij vorige werkgever

Omdat het een open vraag betreft, kan het zijn dat het goede antwoord voor Mariëlle er nog niet bij zit. Daarom komt er een vierde optie (A4-tje) bij, namelijk:

* Iets anders

(‘Iets anders’ (of Optie X) geeft vaak een verrassende wending aan het keuzeproces waarvan de cliënt even van in verwarring kan raken. Hoewel iemand daar zelf nog niet eerder aan gedacht had, kan het bij deze vraag bijvoorbeeld zo zijn dat het in het aantal uur per week of in een opleiding gezocht moet worden. Daar was hier geen sprake van, zoals je hierna zult lezen.)

Mariëlle kent deze werkvorm van eerdere coachsessies en heeft dus al eerder kunnen ervaren hoe goed ze kan voelen en hoe duidelijk ze dat gevoel kan benoemen. Toch is het altijd weer spannend of je wel weer iets gaat voelen en of je bij het ene blaadje iets anders voelt dan bij het andere blaadje. Mariëlle schud de A4-tjes en legt ze blind op de vloer. Voordat ze één voor één op de blaadjes gaat staan, herinner ik haar eraan dat haar intentie is een goede keuze te kunnen maken en dat ze bereid is elk antwoord te ontvangen.

Het eerste blaadje geeft haar een comfortabel gevoel, ze staat heel stevig, maar ze wordt er niet echt enthousiast van. Het tweede blaadje maakt haar blij, maar ook een beetje wiebelig. Haar lijf heeft de neiging om naar voren en omhoog te gaan, alsof ze op haar tenen moet staan. Het gevoel op het derde blaadje lijkt erg op het gevoel bij het eerste blaadje, maar is iets minder comfortabel. Het vierde blaadje maakt haar een beetje misselijk.

Hoe kán het dat je lijf zo reageert op een blaadje papier met wat letters erop? Mariëlle is opnieuw  verwonderd, net als de vorige keren dat ze met behulp van vloerankers een keuze heeft gemaakt. Ook al begrijpen we niet hóe het werkt, de reacties van haar lijf zijn overduidelijk op te merken. En hoe eenvoudig is het om er op deze manier contact mee te maken! Daarvoor is het handig dat ze haar hoofd even niet mee laat doen en dus blind vloerankert. Haar hoofd komt straks wel weer, die is later weer van harte welkom om zich erin te mengen.

Hoewel ze duidelijk verschillen heeft gevoeld, weet Mariëlle na dit rondje eigenlijk nog niet zo goed welke optie voor haar nu het beste is. Uit ervaring weet ik dat het nauw komt wat je precies aan je lijf vraagt voordat je op de blaadjes gaat staan. Ik vraag haar daarom vanuit welke vraag precies ze op de blaadjes is gaan staan. Mariëlle antwoordt dat ze is gestart vanuit de vraag hoe het op elke optie voelt. Ik stel voor dat we nog even niet kijken welke optie waar ligt, maar dat Mariëlle eerst nog een rondje navoelt en dit keer heel letterlijk vanuit de vraag “Wat is goed voor mij om nu te doen met oog op mijn loopbaan?”.

Dit geeft een aantal nuances en meer duidelijkheid. Het eerste blaadje geeft haar opnieuw een comfortabel gevoel, maar ook een duidelijke ‘nee’. Het gevoel bij tweede blaadje is wederom prettig en er komen woorden bij, namelijk lef en moed. Het is wel een duidelijke ‘ja’. Het derde blaadje lijkt opnieuw op het eerste blaadje en is ook een duidelijke ‘nee’. Het vierde blaadje geeft haar opnieuw een onprettig gevoel en ze wil daar niet zijn.

Nu komt het spannendste moment van het vloerankeren… Wat - ligt - waar? Haar lijf is heel duidelijk geweest; slechts één optie lijkt de goede keuze voor haar te bevatten. Mariëlle draait eerst het tweede blaadje om, die met de duidelijke ‘ja’. Het is de optie ‘Verder bij vorige werkgever’. Het blaadje waar het erg onprettig was, het vierde blaadje, wordt vervolgens omgedraaid. Hier staat ‘iets anders’ op. Nou, daar hoeft ze het niet te gaan zoeken. De blaadjes waar ze ongeveer hetzelfde voelde, bleken allebei haar huidige werkgever te betreffen; het eerste was ‘niets doen’ en het derde ‘doorgroeien’.

De uitkomst is een opluchting die duidelijk is waar te nemen bij Mariëlle. Ze ziet er terplekke lichter uit. Eigenlijk, weet Mariëlle achteraf, wist ze dit al. Maar ze durfde er niet helemaal op te vertrouwen.

De cirkel is rond
Bij Mariëlle is de cirkel nu rond en zijn al haar vragen beantwoord. De sessie begon met een liggende Indy (afscheid nemen). Nirvana bood haar de opening om haar ambities te durven volgen (voorzichtigheid hoort bij opa). Ze laat zich nu niet meer tegenhouden door de angst dat het mis zal gaan, dat zij het niet kan. Dit maakt dat ze vanuit haar kracht het gesprek aan kan gaan en niet terug hoeft te vallen op haar oude patroon van verleiden; ze staat voor haar boodschap, is daar duidelijk in en dat is genoeg. Tenslotte heeft ze, daar waar haar hoofd het antwoord niet wist, met de wijsheid van haar lijf ontdekt wat voor haar de goede keuze is. Ze hoeft niet langer te twijfelen of het een keuze van het ego betreft; die had namelijk geen toegang tot de gekozen werkvorm.

(Wat nu, vraag je je misschien af, als er iets uit de optieopstelling komt wat je eigenlijk niet wil? Je hebt je lijf gevraagd wat voor jou de goede keuze is. Gelukkig wordt er geen vloek o.i.d. over je afgeroepen als je eigenwijs doet en de wijsheid van je lijf negeert. Het duurt dan gewoon nog wat langer voordat je je hart durft te gaan volgen.)

Een loopbaanvraag op middelbare leeftijd, zoals die van Mariëlle, is zelden ‘slechts’ een kwestie van het maken van een goede keuze. Er komt vaak een bepaalde mate van persoonlijke ontwikkeling bij kijken, zoals kwetsbaar kunnen zijn of inzicht krijgen in patronen. Ooit maakten deze patronen je het leven makkelijker. Nu mag je leren ze te vervangen door volwassen manieren om met situaties om te gaan. Een loopbaankeuze zonder persoonlijke ontwikkeling levert zeer waarschijnlijk dezelfde levenslessen op in een nieuwe situatie; je bent ook in je nieuwe baan niet gelukkig.

Loop je ook met een vraag rond waarin je verstrikt bent geraakt? Je bent van harte welkom om de knoop te ontwarren.