Dynamieken van geweld

Drie maanden geleden…

We hebben afgesproken op stal, want Daisy wil graag weer eens iets met paardencoaching doen. Ze vertelt dat er niet echt iets speelt waar ze naar wil kijken, maar mogelijk komt er wel wat naar voren als we aan de koffie zitten. Daisy komt eens per kwartaal voor een coachsessie. Voor haar is het onderdeel van goede zelfzorg en het in balans blijven. Ook als er niet echt een aanleiding is, zoals nu. Tijdens de koffie denkt Daisy na over haar coachvraag en zie ik haar aarzelen; zou het voorval van gisteren met haar kinderen misschien een goed startpunt kunnen zijn voor vandaag?

Vertel!

Daisy vertelt over de ruzie tussen haar nog jonge kinderen en hoezeer hun ruzies haar altijd weer uit haar evenwicht halen. Ze kan er echt gefrustreerd van raken. Het maakt haar intens verdrietig als ze ziet hoe gemeen die twee kunnen zijn tegen elkaar. Je kan zien en voelen dat haar emoties sterker zijn dan waar de situatie om vraagt. Duidt dit wellicht op een trigger van eerdere pijn die nog om verwerking vraagt?

Erover doorvragend blijkt de trigger voor Daisy ‘geweld’ te zijn. Geweld kent vele vormen en betreft een dynamiek van daderschap en slachtofferschap. Op mijn vraag of ze deze dynamiek wellicht ook in andere relaties herkent, vallen er wat kwartjes bij Daisy. Zo vertelt ze over haar eerste serieuze vriendje; hij was niet goed voor haar, hij was gewelddadig. Het is al lang geleden, maar als ze aan die periode terugdenkt komen de vochtige ogen vanzelf. Het schuldgevoel dat bij deze ervaring hoort, neemt onmiddellijk weer bezit van haar. “Hoe heb ik het destijds toch zover kunnen laten komen?”* 

En nu ze er over nadenkt, herkent ze een bepaald patroon van dominant gedrag bij haar ouders. Goh, daar had ze nog niet eerder aan gedacht. De aarzeling van zojuist heeft plaatsgemaakt voor een beslissing; het is een goed idee om hier vandaag naar te kijken.

Als er sprake is van patronen die zich lijken te herhalen, ligt een systemische interventie voor de hand. Onze werkvorm vandaag wordt daarom systemische paardencoaching waarin we willen kijken naar de dynamiek van daderschap en slachtofferschap.

De helende beweging voor het systeem van Daisy bleek te liggen in het insluiten van daderschap.

*****

Het is inmiddels drie maanden later en Daisy is er weer voor haar coachsessie. Ik vraag haar of haar vorige coachsessie nog merkbare effecten heeft gehad in haar leven.

Ten aanzien van de relatie naar haar ouders is er duidelijk iets veranderd. Ze is anders gaan kijken naar haar vader en moeder. Ze verweet haar vader zijn dominante gedrag en vond dat haar moeder daar de dupe van was. Sinds de vorige coachsessie ZIET Daisy nu hoe deze twee mensen de dynamiek van daderschap en slachtofferschap samen in stand houden. Tot de vorige sessie was ze blind. Dit inzicht maakt dat ze haar vader niet meer als enige verantwoordelijk houdt voor de dynamiek van daderschap en slachtofferschap, maar ook haar moeder. Beiden houden het patroon in stand. Slachtofferloyaliteit is bij Daisy getransformeerd tot een completer beeld waar beiden hun aandeel in hebben. Ze is nu in staat om voorbij de dynamiek te kijken en vooral de liefde tussen die twee te zien.

Ten aanzien van de ruzies tussen haar kinderen is er ook een en ander veranderd. Die twee ruziën nog steeds, maar de ruzies komen minder heftig, minder intens bij Daisy binnen. En dat is pure winst. Ze kan het meer laten gebeuren, beter toelaten. Laatst dacht ze zelfs hoe fijn het is dat haar kinderen met elkaar kunnen ontdekken hoe ‘samen-ruzie-maken’ werkt en dat ze daarvan kunnen leren voor later. Het moet niet gekker worden! Het kan er dus gewoon zijn, Daisy kan het geruzie tussen haar kinderen uithouden zonder gefrustreerd te raken. Er gebeuren nog wel dezelfde dingen, maar Daisy reageert er nu ‘passend’ op; niet groter en niet kleiner dan de situatie vraagt.

En nu we het er zo expliciet over hebben, realiseert Daisy zich dat de mooie recente ontwikkelingen in haar relatie met haar eigen man wellicht ook een effect zijn van het insluiten van daderschap. Het gaat namelijk heel lekker in de relatie; ze voelt zich minder ‘slachtoffer’ en er is veel minder frustratie bij haar aanwezig rondom het uitstelgedrag van manlief. Ze is milder, gaat er met een minder gestrekt been in. Grappig, die onbewuste effecten van systemische interventies.

Samenvattend is het effect van de systemische paardencoaching geweest dat Daisy minder stress, frustratie en verdriet ervaart in situaties van ‘geweld’. Een sterk patroon lijkt getransformeerd.

*NB Voor het neutraliseren van oude schuldgevoelens zonder systeemdruk is IEMT een zeer geschikte interventie.