De ketenen van Controle

Controle willen houden; het is een veelvoorkomende overlevingsstrategie. Bedoeld om je te behoeden voor pijn, falen of teleurstelling, maar tegelijkertijd gijzelt Controle je leven. Als een tiran maakt Controle je machteloos, onderdrukt je en beperkt je in je vrijheid. Controle weerhoudt je ervan om tot bloei te komen.

Henk wil zijn verhaal kwijt. Hij geeft me het gevoel dat het erg belangrijk is dat ik hem begrijp. Ik probeer hem te vertellen dat we bij IEMT liever niet teveel verhalen doen, dat IEMT zelfs beter werkt zonder onze verhalen te doen, maar ik kom er niet tussen. Henk vertelt ook graag wat hij allemaal al gedaan heeft om aan zichzelf te werken en dat hij dus overal voor open staat. Wel vier keer.

Ik merk iets anders. Ik zie iets anders. Ik geloof Henk als hij zegt dat hij van zijn klachten af wil. Ik zie echter ook iemand die graag controle houdt, graag begrepen wil worden, bevestiging zoekt bij mij voor zijn leed. Die behoefte zie ik en begrijp ik, maar daar zit niet de heling. Wat wel helpend zou zijn, is als hij zou durven toe te laten dat hij niet kan controleren wat er gaat gebeuren.

De kennismakingsoefening met IEMT verloopt stroef. Ik probeer mijn protocol te volgen, maar Henk laat zich niet leiden. Henk wil liever de regie blijven houden, dus blijft hij praten. Dat hij met vertellen het ingesleten paadje in zijn hersens nog dieper maakt en daardoor her-traumatiseert, heeft hij niet door. Hij lijkt het ook niet te kunnen horen als ik hem dat vertel.

Om voor zichzelf te kunnen begrijpen hoe het kan dat zijn nare gevoel na de kennismakingsoefening met IEMT een stuk minder is, gaat hij op zoek naar verklaringen in zichzelf. Hij heeft namelijk al zoveel aan zichzelf gewerkt, dat hij zichzelf nu heel snel rustig kan krijgen. Hij ziet een bevestiging van zijn eerdere werk. Het ligt in ieder geval niet aan IEMT, want in die twee minuten is het niet mogelijk om dit effect te krijgen, is de overtuiging van Henk.

Tja, daar zit ik dan. IEMT heeft precies gedaan wat de bedoeling is, het heeft gewerkt, maar mijn klant zegt er niets van te merken. Wellicht dat wat meer uitleg over het brein en de werking van IEMT kan helpen. Ik vind het heel leuk om uit te leggen en pak mijn overzicht van de hersenstructuren en hun functies erbij dat ik speciaal hiervoor gemaakt heb. Ik blijf geduldig, regelmatig even stoppend vanwege een onderbreking door Henk, om het daarna weer rustig op te pakken. Het voelt als hard werken. Dit moeten we niet willen.

Ik geef aan dat we niet verder hoeven te gaan met IEMT omdat hij niet direct effect ervaart. Ondertussen blijft Henk aangeven waar hij last van heeft. Hij gelooft ook wel ergens dat het niet voor niets is dat ik op zijn pad kwam. Hij wil het toch heel graag een kans geven.

Ik stem in, ik ben ook maar een mens, en we gaan verder met het volledige protocol. Dat valt niet mee voor Henk. Hij wil vertellen, maar daar wordt niet op ingegaan. Hij voelt dat er iets gebeurt, maar snapt niet wat en hoe dan. Ik benoem bij de afronding het thema van zijn triggers, van dat waar het pijn doet. Henk is verbaasd maar nu hij er zo over nadenkt, zou dat best eens kunnen kloppen. Hij wil hier graag op doorgaan en maakt een vervolgafspraak. Die hij de volgende dag afzegt.  

De sessie met Henk staat niet op zichzelf en het gaat me aan het hart. Echt. Ik zie een man die op vergevorderde leeftijd moeite doet om aan zichzelf te werken en zijn wonden dolgraag wil helen. Maar zijn behoefte aan controle, of beter gezegd, zijn angst de controle te verliezen, is groter, en precies dát zit zijn heling in de weg. Dat kan verklaren waarom hij al zo lang van alles heeft gedaan en niets heeft gewerkt zoals hij dat van tevoren had gehoopt.

Dus zelfs als je ergens dolgraag vanaf wilt, kan het zijn dat je jezelf onbewust niet de kans geeft. Onbewust, en dus niet verwijtbaar. Mensen als Henk kiezen er niet bewust voor, maar ze kunnen haast niet anders. Als je brein eenmaal heeft geleerd dat Controle een manier is om veilig te blijven, dan wordt dat de succesformule voor alle onveilige situaties, de strategie om pijn (in de breedste zin van het woord) te vermijden. Gelukkig is het brein neuroplastisch en kunnen we met IEMT eerder gemaakte verbindingen verbreken en nieuwe verbindingen maken. 

Deze ervaring heeft me geïnspireerd om het een volgende keer anders te doen als ik merk dat Controle een thema is. En dan schrijf ik er weer een praktijkverhaal over.

Ik hoop dat dit blog eraan bijdraagt, dat mensen die overmatig controle willen houden gaan realiseren hoezeer ze zichzelf daarmee gevangen houden in hun situatie. De vriend die Controle ooit was, is nu de grootste vijand van je helingsproces. Met Controle als overlevingsstrategie op volwassen leeftijd is de kans namelijk groot dat je:

• je kansen op verbetering/verwerking/heling in ernstige mate beperkt
• een grote blokkade in stand houdt die hier en nu niets met veiligheid te maken heeft
• vast zit in een destructieve illusie
• jezelf onthoudt van wat je wel helpt
• jezelf in de steek laat, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt
• je volledig vastloopt, in cirkeltjes draait en niks lijkt te werken
• je niet echt dealt met situaties, maar eromheen gaat en dus niets oplost