Zelf heeft ze niet echt een thema
Jasmijn kwam eigenlijk voor haar neefje. Haar neefje is een jongeman van halverwege 20 en zou in de bloei van zijn leven moeten zitten. Maar jeugdtrauma maakt zijn leven donker en eng. Hij heeft veel last van angsten die een gezonde ontwikkeling als volwassen man in de weg staan. Toen ze las over mijn nieuwste werkvorm, IEMT, zag ze een opening op verwerking voor hem. Ze wilde er eerst graag zelf kennis mee maken en ervaren wat het is en doet.
Jasmijn heeft niet echt een thema waar ze zelf mee worstelt, zegt ze. Maar als ze dan toch iets moet bedenken, dan misschien haar egoïsme? Jasmijn legt uit dat ze graag haar eigen gang gaat, ook toen haar man nog leefde en ziek was. Als ze erover vertelt, worden haar ogen vochtig. Ze is een beetje verrast door haar emotionele reactie. Ze had niet verwacht dat dit blijkbaar gevoeliger ligt dan ze dacht. Ze herkent het gevoel als schuldgevoel en vanuit dit gevoel starten we met het protocol voor IEMT.
Verschillende herinneringen komen voorbij terwijl ze met haar ogen mijn emdr-stick volgt. Ze gaat door verschillende lagen van emoties en gevoelens en ontdekt de kern: ‘ik kan het toch nooit goed doen’. Dit is oud. Deze overtuiging heeft geleid tot het patroon ‘dan doe ik maar wat ik zelf wil’. Ooit was dit patroon behulpzaam voor Jasmijn, het diende haar (over)leven en het werd een ingesleten groef.
Als ik haar vraag welk gevoel nu overheerst, geeft Jasmijn aan dat haar schouders pijn doen. Alsof ze met een zware last rond loopt. Krampachtig, gespannen, zo voelen haar schouders. Ik stel voor om te proberen nog wat verlichting aan te brengen in dit gevoel en daarna af te ronden. Dat lukt. Jasmijn vraagt zich verwonderd af hoe dit kan; ze heeft al zo lang last van gespannen schouders, dat het erg onwerkelijk op haar overkomt dat ze in een paar minuten nu zoveel ruimte en ontspanning voelt in haar lichaam. Komt dat echt doordat ze met haar ogen een bolletje volgt? Het krampachtige gevoel is wel echt een stuk minder! Ja, dat vind ik zelf ook iedere keer weer heel bijzonder.
Later die middag stuurt Jasmijn een appje. Ze heeft nu last van hoofdpijn en dat ze het gevoel heeft dat haar keel wordt dichtgeknepen. Ik schrik ervan; zouden we te vroeg zijn gestopt met de behandeling? Ik stel voor morgenochtend weer contact te hebben en als ze dan nog steeds last heeft van hoofdpijn en een dichtgeknepen keel, we elkaar snel weer moeten zien.
Gelukkig heeft Jasmijn de volgende ochtend nergens meer last van. En nog beter… ze is voor het eerst sinds tijden zonder verkrampte schouders opgestaan! Ik denk dat ze haar eerste ervaringen met IEMT wel gaat delen met haar neefje.