Pony verbindt vorige levens en familiesysteem

Linda (niet haar echte naam) is als klein meisje een paar keer geopereerd en heeft daarbij trauma opgelopen. Ze heeft er al jaren sterke emoties en vervelende beelden bij waar ze graag vanaf wil. Daarnaast hoor ik in haar verhaal regels uit haar familiesysteem doorklinken waar zij last van heeft, zoals ‘als kind houd je je mond’. We kiezen ervoor te beginnen met IEMT voor de verwerking van haar eigen trauma en parkeren de optie voor een familieopstelling voor een andere keer.

Als we aan de slag gaan met het protocol dringen zich diverse flarden van herinneringen bij haar op, levendige beelden die haar bang maken. Het zijn beelden die Linda niet kan plaatsen en het lijkt wel alsof ze naar een oorlogsfilm kijkt. Het protocol dat gevolgd wordt bij IEMT biedt ruimte voor de mogelijkheid dat de bron van je emoties, of van de problemen die je ervaart, ligt bij vorige levens in plaats van in dit leven. We noemen dit Karma. De eerste keer dat haar dit overkomt, wil ze deze mogelijkheid niet onderzoeken; ze heeft het vast zelf verzonnen. Haar sterke brein wint het deze keer. Als haar ook tijdens de tweede sessie iets soortgelijks overkomt, dit keer met beelden uit de Middeleeuwen, vraagt ze zich af of ze er dan toch iets mee moet.

Eén kant van Linda is kritisch en denkt dat ze het allemaal zelf heeft verzonnen; haar brein kan en wil niet meteen iets met het concept ‘vorige levens’. Een andere kant van haar denkt dat de levendige, intense beelden wel echt moeten zijn; de beelden zijn zo heftig en levensecht, dat kan ze haast niet zelf verzinnen, toch? Linda is in de war. Als we na de sessie nog even thee drinken, geeft Linda aan dat ze de mogelijkheid van Karma toch wel nader wil onderzoeken.

Ik stel voor om de volgende keer paardencoaching in te zetten en de diverse bronnen van problematiek op te stellen; eigen trauma, familiesysteem en vorige levens. Ik hoop daarmee te bereiken dat duidelijk wordt op welke laag verwerking plaats moet vinden. Ik vertel er eerlijk bij dat dit voor mij een experiment is. Linda vindt het een goed idee.

Een week later staan we samen met pony Fantasy in de bak. De pony is heel rustig en ontspannen als Linda drie pionnen neerzet in een gelijkzijdige driehoek; één voor ‘vorige levens’, één voor haar familiesysteem en één voor haar eigen trauma. Ik vraag Linda om even contact te maken met iedere pion en te voelen hoe het daar is. Fantasy beweegt zich voornamelijk aan de kant van de pion die staat opgesteld voor ‘vorige levens’ en richt daarbij regelmatig zijn blik strak op Linda. Alles is nog steeds rustig.

Als ze bij de pion van haar familiesysteem staat, voelt ze een groot verdriet opkomen. Als Fantasy vervolgens rechts achter haar komt staan, bevestigt Linda dat het verdriet van haar vader kan zijn. Fantasy loopt daarop rustig verder naar de attributen aan de zijkant en gaat met zijn neus aan de deken snuffelen. Op mijn uitnodiging haalt Linda de deken op en legt deze op de plek in het veld waar zij denkt dat die hoort te liggen; Linda plaatst de deken bij de pion van haar eigen trauma.

Ze weet niet meteen wat ze heeft neergelegd, wat door de deken in het veld gebracht is. Het gevoel van verdriet wordt nu te groot om te dragen en ze loopt snel bij de deken vandaan. Ze wil er geen contact mee maken. Fantasy raakt tegelijkertijd helemaal in paniek en begint onrustig en in volle vaart om de pionnen te galopperen. Ik leid Linda terug naar de deken, in de hoop dat het insluiten van dat wat we niet weten, de rust terug brengt bij Fantasy. Linda is daar op dit moment echter helemaal niet toe in staat. Fantasy blijft maar rennen. Om de spanning voor Fantasy niet onnodig lang te laten duren, haal ik hem uit het veld en bedanken we hem voor wat hij ons heeft laten zien.

Zo angstig is het dus om aan te kijken. De enige manier om met zoveel verdriet om te kunnen gaan, was om het weg te stoppen, er niet over te praten, er geen aandacht aan te besteden. Als we Fantasy volgen, ligt de eerste laag in vorige levens en komen via het familiesysteem de gevolgen van uitsluiting (dat wat niet aangekeken kon worden) bij haar eigen leven uit.

Eigenlijk best logisch. Alles is met alles verbonden en dit is een logische volgorde. Wel heel bijzonder om te zien dat deze volgorde ook door de pony aangegeven wordt.

De opstelling heeft bij Linda het besef opgeleverd dat ze iets onder ogen heeft gezien wat niet bij haar hoort, maar wat ze wel heeft gedragen voor het systeem. Voor haar is het nu ook duidelijk dat een regel als ‘je mond houden’ enorme druk kan opleggen, dat het dan ook niet geheeld kan worden en gedragen wordt door het systeem tot het gezien wordt. Een opbrengst die ook mogelijk is met een opstelling zonder een plek voor ‘vorige levens’. De toegevoegde waarde van het plaatsen van vorige levens in het veld, is dat het idee ervan voor Linda nu meer geaccepteerd is en er een opening is ontstaan om vorige levens mee te nemen in de verwerking in het heden. Fantasy heeft deze weg vrij gebaand.

De volgende keer dat Linda en ik elkaar weer zien, vertelt ze dat ze na haar ervaring met Fantasy haar vader heeft gevraagd te vertellen over zijn leven. Daar waar haar vader in het verleden niets uit zichzelf vertelde, heeft hij Linda nu antwoorden gegeven. De tijd was er rijp voor.