Paniek op de snelweg!

Bente is bang om op de snelweg te rijden. Ze wordt paniekerig, voelt zich angstig. Als het even kan, probeert ze iemand anders te laten rijden, binnendoor te rijden, de snelweg te vermijden. Eromheen te gaan, dus. Als het echt niet anders kan, bijvoorbeeld als ze voor haar werk een afspraak heeft waarvoor ze toch echt zelf met de auto over de snelweg moet, dan probeert ze eerst of ze er onderuit kan komen. Als dat niet kan, dan is ze al dagen van tevoren onrustig en gespannen.

Bente kent de oorzaak wel. Na een lange periode van grote stress kreeg ze regelmatig onverwachte paniekaanvallen, ook in de auto. Wat daarnaast een grote rol speelt, is dat Bente gemakkelijk flauwvalt bij spannende gebeurtenissen. De mogelijkheid flauw te vallen als ze in de auto op de snelweg rijdt, maakt dit tot een levensgevaarlijke situatie voor haar. Ze hoopt met IEMT te bereiken dat ze zich niet meer zo paniekerig voelt als ze op de snelweg rijdt. Wat een vrijheid zou haar dat opleveren!

Ons lichaam kan op verschillende manieren reageren op bedreigingen. De meest voorkomende reacties zijn vechten, vluchten, bevriezen en meewerken/aanpassen. Een wat minder vaak voorkomende reactie is flauwvallen; de ultieme strategie van het lichaam waarmee het hele systeem uitgezet wordt en je niets meekrijgt van de bedreigende situatie. Alsof iemand de stekker eruit trekt. In sommige situaties is flauwvallen een hele passende reactie, bijvoorbeeld wanneer je wordt aangevallen door een grizzlybeer. Maar wat nou als je lichaam uitvalt in situaties waarin de dreiging minder groot is?

Dit overkomt Bente dus regelmatig. Ze voelt het aankomen; ze wordt licht in haar hoofd, de kracht verdwijnt uit haar benen, voelt de paniek toenemen, gaat zweten, ziet vlekken voor haar ogen en denkt ‘o jee, daar ga ik’. Als ze het aan voelt komen, bijvoorbeeld als ze bloed ziet, gaat ze snel zitten zodat ze niet ongelukkig valt en zich lelijk bezeert. Voor Bente is het zo normaal geworden, dat ze dit eigenlijk wel te hanteren vindt en zich erbij heeft neergelegd dat het nu eenmaal zo werkt bij haar.

Totdat ze achter het stuur stapt en de snelweg op moet. Wat als ze dan flauwvalt? Het idee alleen al is afschrikwekkend. De gevolgen zijn niet te overzien, het zou levensgevaarlijk kunnen zijn voor haar en de andere weggebruikers. Iedere keer als ze de auto in stapt, denkt ze al ‘o jee,…’. Gedurende de hele rit is ze gespannen en alert op de welbekende verschijnselen (licht in haar hooft, slappe benen, etc.). Bente heeft, zoals we dat noemen, angst voor de angst ontwikkeld.

Zou IEMT kunnen helpen? Misschien een beetje een vreemde woordkeuze, maar het voordeel van deze angst is dat je na de sessie heel concreet kunt meten of IEMT gewerkt heeft. We zitten namelijk best vaak in de auto en het nemen van de snelweg is vaak een mogelijkheid.

Op de weg naar mij toe, waarvoor Bente ongeveer 20 minuten moet rijden, is ze binnendoor gereden. De avond na onze sessie stuur ik haar een appje.

Ik: Veilig thuisgekomen?
Bente: Zeker! Over de snelweg zelfs

Een weekje later app ik opnieuw.

Ik: Hoi Bente, nog over de snelweg gereden? Hoe ging dat?

Bente: Ha Inge, het gaat heel goed! Ik merk vooral dat de stress voordat ik de auto inga heel erg is verminderd en daardoor ben ik ook veel minder paniekerig in de auto. Dus top!

Wat fantastisch, dit gaat Bente zoveel meer keuzevrijheid geven.

Hopelijk heeft de sessie ook effect op andere stressvolle situaties en geeft haar lichaam voortaan een mildere reactie in andere ‘gevaarlijke’ situaties.

Herken je iets van jezelf in dit praktijkverhaal en ben je benieuwd of IEMT ook jouw kwaliteit van leven kan verbeteren? Neem gerust contact met me op.